Andrzej Stec, tenor liryczny, od roku 2011 Ambasador Stalowej Woli gdzie się urodził i wychował, jest  absolwentem tamtejszej Państwowej Szkoły Muzycznej im.I.J.Paderewskiego. Studiował wokalistykę w różnych amerykańskich instytucjach muzycznych  i  w roku 2009 otrzymał tytuł doktora w dziedzinie muzyki na Uniwersytecie  Montrealskim.  Andrzej Stec wyspecjalizował się w repertuarze pieśni klasycznych.   Wiele lat poświęcił też studiom teatralnym i baletowym  w Chicago (USA).

 

Jeszcze w czasie studiów na Uniwersytecie Northwestern, szkoła wyraziła zgodę na zaangażowanie młodego artysty do Chicago Opera Theater. Do jego największych osiągnięć zaliczają się role Romea z Romeo i Julia, Artura z I Puritani, Barinkay z Die Zigeunerbaron, Toma w operze I.Strawińskiego The Rake’s Progress, Alfreda z La Traviata, Nadira z Les pêcheurs de perles, Don Ottavio z Don Giovanni, Lucano z Il Coronatione di Poppea, Barinkay z Die Zigeunerbaron, Alfreda z Die Fledermaus, oraz Doktora ze współczesnej opery L.Hoiby-iego A month in the Country.  Wielokrotne występy solowe z Rockford Bach Chamber Orchestra (Chicago), Ensemble Da Capo (Montreal) w utworach muzyki barokowej, Chapelle Historique-du-Bon-Pasteur i Les Mélodînes w prestiżowym Place-des-Arts (Montreal), Miedzynarodowy Festiwal Poezji w Trois Rivières (jak również udział w letnich festiwalach m.in. festival Daltona Baldwina w Villecroze, Francja, Aspen, Chautauqua, La Roche d’Hys, ICAV) umożliwiły artyście dostęp do wielu prestiżowych sal  koncertowych i udział w  kursach mistrzowskich. Opanowany repertuar pieśniowy jest wynikiem gorącego zamiłowania artysty do poezji i owocnej współpracy z profesor Rosemarie Landry i pianistą oraz dyrygentem Jean-Eudem Vaillancourtem.

 

Tego roku  Andrzej Stec odniósł ponowny sukces w Cleveland rolą Pasterza z Króla Rogera. Seria Koncertów z okazji 200 -lecia urodzin  Fryderyka Chopina i Roberta  Schumanna zaowocowała ponowną serią koncertów zorganizowanych przez muzykologów Montrealskich z okazji 150- lecia urodzin Claude Debussy kulminując rolą Peleasa z Peleas i Melizanda, jak i światową premierą Erosa z Diany w lesie (Diane au Bois).

 

- “Jak momentami zamykałem oczy to jakbym słyszał Jana Kiepurę. Rozumiem, że każdy artysta chce być sam niepowtarzalny dla siebie ale myślę, że porównanie do Kiepury… …to może nie jest najgorsze co się Panu dziś wieczorem przydarzyło” – żartował Prezydent Andrzej Szlęzak podczas wręczania Stecowi dokumentu uprawniającego do używania tytułu “Ambasadora Stalowej Woli“. Laureat odwdzięczył się za to porównanie wykonując szlagierowy utwór Kiepury “Brunetki, Blondynki”.